Ağlamak insanı rahatlatır. İçimizdeki sıkıntıları gözyaşları ile bedenimizden uzaklaştırırız. Ağlamak, yeni bir başlangıcın habercisidir aslında. Ruhun sıkılan ve bunalan bölümünü silmek için bir çıkış yoludur ağlamak. Ağlarken bir ferahlık gelir içinize, rahatlama hissedersiniz kalbinizin bir köşesinde. Gözyaşlarınız süzüldükçe sanki kötülüklerden arındığınız duygusuna kapılırsınız. Yaşadıklarınız bir bir geçer gözlerinizin önünden. Bir başka âleme yol almış gibi yeniden yaşarsınız hadiseleri. Düşünürsünüz, üzülürsünüz, çıkmaz bir sokak gibi hep aynı noktada dolaşır durursunuz. Sonra birden kendinize gelirsiniz. Ağlamanıza sebep olan olayı ya da kişileri sorgulamaya başlarsınız. İşte bu nokta çok önemlidir. Eğer çıkış yolunu bulamazsanız, beyninizle kalbiniz uyum içinde olmazsa yanlış kararlar alabilirsiniz. Bulunamayan çıkış yolları kötü alışkanlıkların başlamasına yol açabilir, hatta kendi hayatına veya başkasının hayatına son verme gibi durumlara sebep olabilir.
Bir problem meydana geldiğinde çözüm yollarını aramalıyız. Problemin tanımını önce beynimizde yapmalıyız. Sonra problemden kurtulmak için çözüm yolları üretmeliyiz. Hatta bu çözüm yollarını bir kâğıda maddeler halinde yazmalıyız. Daha sonra ise bu çözüm yollarından en uygun olanını tercih etmeliyiz. Eğer bu şekilde sistematik düşünebilirsek problemin çözümünü bulabiliriz. Kime sorarsak soralım herkesin mutlaka bir problemi vardır. Problemi olmayan, sıkıntısı olmayan hiç bir insan yoktur hayatta. Kiminin hastası vardır, kiminin hastalığı. Kiminin parası yoktur ekmek alacak, kiminin ise sebebi yoktur mutluluğu yakalayacak. Kimi çocuğundan muzdariptir, kimi anasından ya da babasından. Kiminin dertlerini paylaşacak dostu yoktur, kimininse dostu çoktur ama bir ailesi yoktur. Kiminin canı sıkılır varlıktan, kiminin dili damağına yapışmıştır yokluktan. Kimi şikâyetçidir zayıflıktan, kimi utanır insan içine çıkmaya fazla kilolarından. Velhasıl yoktur bu dünyada dertsiz insan.
Gülmek ağlamanın ikiz kardeşidir. Gülünce bir rahatlama gelir içimize. Hele kahkaha atınca sıkıntılarımızın azaldığını hissederiz. Bir anlık dünyadan ve hayatın sıkıntılarından uzaklaşırız. Aslında hayat çok güzelmiş diye bir his gelir içimize. Gülmek için sebep üretmeye gerek yoktur. Bazen kendi kendine bile gülebilir insan. Bir olay geçmişte yaşanmış bir olayı hatırlatır ve kendinizi kahkahanın kucağına bırakırsınız. Kısa süreliğine de olsa dertler unutulur, yaşamanın ve özellikle sağlıklı yaşamanın ne güzel olduğunu düşünürsünüz.
Hayatta aşılmayacak hiçbir sıkıntı yoktur. Hayat bize sürekli mücadele etmeyi, hiçbir zaman pes etmemeyi öğretir zamanla. Bol bol gülün. Ağlamak kalbi yumuşatır, acıma duygusunu geliştirir. Ağlamak erkekler için de kadınlar içinde bir zaruri ihtiyaçtır. Ağlamak yadırganacak bir davranış değildir. Yeri gelince ağlamaktan çekinmeyin, yeri gelince de deliler gibi kahkaha atmaktan korkmayın. Her ne olursa olsun, hayat yaşamaya değer…
3 yorum
Emeğinize sağlık
Hayatımızın bir köşesinde daima yer alan bu iki duygu ancak bu kadar güzel kaleme alınabilirdi 👏👏
Kalemizine sağlık 👏👏👏