Evinizde, Sizi Koruyacak Neler Var?

Her gün gazetelerde okuyoruz, televizyonlardan izliyoruz. Ülkemizde, birileri, birilerine devamlı silahla saldırıyor. İşyerlerine, arabasında gidenlere, hatta yolda yürüyen masumlara bile saldırılar oluyor. Evinin balkonundan, penceresinden dışarıyı seyrederken, parkta otururken ya da kaldırımda yürürken, yorgun mermi isabet ederek yanlışlıkla vurulmuş, yaralanmış hatta, bir hiç uğruna kaybedilmiş olanlarımız bile var.

Aralarında husumet varmış, kadın eşinden, bir başkası sevgilisinden ayrılmak istemişmiş, borcu olan borcunu ödemiyormuş, kiracı evden çıkmıyor, kirayı arttırmıyormuş, yolda giderken arabasına yol vermemişmiş, sebep mi arıyorsunuz hiç meraklanmayın, birilerini yaralamak hatta öldürmek için, çoğunlukla bir sebep vardır. Olmasa da bulunup, yaratılır. Hasmının evinin önünde kalleşçe pusu kurarsın, motosikletle ya da arabayla yaklaşırsın ve bu sayede kötü emeline ulaşırsın. Banka soygunları giderek azaldı, bankalarda güvenlikler var. Parası kalmayıp darda kalanlar, şimdilere, PTT, market, ve kuyumculara dadanıyorlar.

Herkesin elinde bir silah, o yoksa cebinde taşıdığı bıçağı var. Yolda, trafikte tanımadığınız biriyle, dalaşıp tartışmamak en iyisi. Derin bir nefes al, La havle veya bir sabır çek, bırak çekip gitsin, belayı başkasından bulsun. Tartıştığının cebinden ne çıkar bilemezsin. Levye, tornavida, bıçak, hatta tabanca taşıyor olabilir. Sıcak kanlı bir milletiz, insanlarımız çabuk sinirlenip, fevri hareket edebiliyorlar. Olacakları ve getirisini götürüsünü hesap etmeden, bir hiç uğruna durup dururken suçlu durumuna düşüyorlar, hatta katil bile oluyorlar. Bu yüzden yıllarca hapis yatıyorlar.

Dinimizde, öldürmek günah ve yasak olsa da, aldıran var mı? Hep düşünürüm, alıp satılmaları yasak da, bu silahlar nerelerden temin ediliyor. nasıl peynir ekmek gibi satılıyorlar. Bazılarımız, ruhsatsız olmasına rağmen, korkmadan yanlarında ,arabalarında, tabancayla geziyorlar. Birini korkutmak ve yıldırmak için daha çok ayaklarından vuruyorlar. Nasıl olsa cezası da az, hoş çok olsa da, aldıran var mı.

Bir zamanlar benim de, ‘taşıma ruhsatlı’ silahım vardı. Miras kalmıştı. Sonradan emniyette ruhsatını ‘bulundurma’ olarak değiştirdiler. Evde saklamaya başlamıştım. Tatile gitmeden önce, dilekçe verip gidilecek adrese ancak o şekilde götürebiliyordunuz. Atsan atılmaz, satsan satılmaz, evde çocukların ve başkalarının eline geçmesinden korkarsınız. Hiç kullanmadım, üç beş mermisi hala evde durur. Nerde olduklarını bile unutmuşum. Askerdeyken, o da sadece bir kez, eğitimde tüfek kullanmışlığım vardır, hepsi o kadar. 

Günün birinde, yıllık vergilerini ödememeyi unuttuğum için, jandarmadan ‘silahınızı getirip teslim edin’ diye, eve bir yazı geldi. Kayınpederimin milletvekilliği döneminde alınmış bir tabanca, ilk kez vefatından sonra görmüştüm. Üzerinde ismi yazılıydı, özeldi, hatıraydı. Buna rağmen, götürüp devletimize teslim ettim. Silahı alan görevli, ‘altı ay içinde eşiniz, kardeşiniz veya çocuğunuz ruhsatı üzerine alırsa silahı geri veririz’ demişti. Görevlilere geri verdim, bu şekilde ondan da kurtulmuş oldum..

‘Silahı olmamak bir dert ise, silahlı olmak bin derttir’ derler. Silah, bizim sizin gibi normal vatandaşlara göre değil arkadaşlar. Çok şükür, anımsadığım ve bildiğim kadarıyla, düşmanım da yok. Maalesef son yıllarda, kimsenin kimseye güveni kalmamış. Emniyet ve güvenliğimiz, giderek azalmış gibi. Adaletin durumuysa meydanda. Sabıkalı ve kronik suçlular, kanunlardan nasıl kaçılacağını, eksik ve kaçamak yönlerini, bizlerden çok daha iyi biliyorlar. Onlar bilse de, normal vatandaşımız bunları bilemez. Bazıları, ruhsatsız bir tabanca edinip, ortalıkta göğsünü gere gere dolaşıyor. Birini yakalatırsa, gidip yeniden başka bir silah ediniyor. Kimler satıcıdır. nerelerde alınıp satılır, nerelerden temin edilir, hiç bilmeyiz. 

Polisimize, jandarmaya, hukuk ve devletimize güvenen normal vatandaşlar olarak, özgürce düşünmek ve özgürce yaşamak en iyisi. Mevla’m, bizim, sizin gibi düzgün vatandaşlarımızı, kötüler ve kanunsuzların şerrinden muhafaza edip korusun.