Kerküklü bir hastamızın Kerkük’le ilgili duygu ve düşüncelerini anlatan şiirini (hoyrat) yayınlamakla, Kerküklü’yü tanımak adına okuyucularımızla paylaşmak istedik.
KERKÜGUN ELDEN ÇIKMASI ÜZERÜNE HOYRATLAR
1- Havadan,
Küşlar üçar havadan
Siz Kerkügu verdiniz,
Düşunmeden havadan,
2- Hava deni
Besledir hava, deni.
Sizi zengi ederdi!
Kerküğün avadani.
3- Hava dene,
Üstegtir hava dene,
Kerkügu vermeseydin,
Türkler fekir düşmezdi
Dönerdi avadana
Zelil olmazdı Millet,
Gençler törerdi amma!
Her birisi dönerdi
Bir yırtıcı arslana
Kalmazdı Kerkük böyle
Dönmezdi hoş kıllığı
Benzemezdi hoş yurdum
Bir misefir hanına!
Yetmezdi sefil eller
O tertemiz canına
Bakmazdı hayin gözler
Şen hüsnu cemaline
El üzatmazdı (Mister)
Petroluna malına
Kurban olmazdı Kerkük
O senin(L—ozanına)
Yine hıssen kalmıştı
Üsteseydin alırdın
Oynardın ahvalında
Yine dererdin Elma
Dallı Ballı Bağından
Milyarları döşerdin
Petroller yatağından!
Göndermezdin ışcını
Almanyeye nemseye
Ühtiyacin olmazdı
Bu dünyada kimseye
Ham kendini hem bizi
Asmadin Kalemızda
O şanlı ayıldızı (ay yıldızı)
Hasretten öldü millet
Doldu Kabristanlara
Doldu Musallalara
Gah katil am Gah Zülum
Gah düştik eyvahlara
Ta sonunda geldi bas
Birden kesildi nefes
Gah güler yüzümuza
Gah kızar canımıza
Üsterse o utanmaz
Tükürur ağzımıza!
Gah açar Türkçe okul
Çocüğu sevindirir
Gah söyler bırak elin
Çıkarır bize dilin
Gah çıkarir köymizdan
Göçtirir Hanemizdan
Ayırır ilimizdan
Gençlerimiz savaşla
Hepsi belali başta
Yüzlerce verdik şehit
Bağriyur (hel min mezit) deha var mı?
Ana rağmen bağrıyar
Boşaldin Şu evleri
Dağıdın yiveleri
Sus konuşmayın artık
Baş açık yaha yırtık
Git nereye gidersen
ET’de neler edersen
Aştı artık çoştu dert
Usandık (ilelebet) sonar kadar
Herkes kol soriyurdu
Yolları arıyurdu
Ne savaş biti verdi
Ne Halk amaca erdi
Çolum cocük toplandık
Dağ dereler indik
Aç susuz yola düştik
Yuca dağları aştik
Çekilmeden dalmadan
Korkunç yollarden geçtik
Gece gündüz hep koştık
Ta olunca pek gündüz
Görundu aydan yıldız
Şahadet verdik birden
Biz hepimiz bir dilden
Karşıladı kara kol
Bitti yürüyecek yol
Ana yurdte yerleştik
Hakkari da birleştik
Hasta takatsiz, üzgün,
Bin bir duşunca her gün
62. yılın yılı
Çoştu hatiralari
Kimsesizler yurdunda
Sünbül Dağı ardında
Ne işiğ var ne fanüs
Bunu yazmamış kamüs (Sözlik)
Saat 11 geceden
Terkettiler acıden
Niye geldiniz dedi.
Polislerin biriydi.
Hep titredik saugten
Vurulmuş gibi oktan
Kuru yerde üzandik
Toprağ ile bezendik
Çolum çocük ağliyur
Allaha bel balıyur
Ne rezalet?! Ne bu iş?!
Ne bu fikir?! Ne göruş?!
Aç, susuz, üzanmişiz
Züluma dayanmışız….
Buda öz milletimiz! !
Kavriyurlar etimiz!!
Sabah erkene kadar
Fikir şaşğın derbeder
Konaklara eelendik
Yiyecekler dilendik!
Sağ olsun sayip Hanı,
Belediye başkanı
Atay onun soyadı
Şirindir bitmez tadı
Verdi bize yatağlar
Yandire otacağlar
Bağişledi yiyecek
Çocüklara giyecek
Neyse bitti gecemiz
Alçaldı hep yucamız!
Gençeler Sabah uyandı.
Bu gün dedi ne gündı?
Bilmiyurdum günumu
Kader aldı yanımı
Bilemedim böyledirler!
Boyle ki olmaz erler
Misafiri haylamaz
Ona hiçbir söz denmez!
Sınırdeyken hayladı !
Niye geldiniz? dedi.
Polislerin biri o
Bilmem ne soydendir o!
Türk söylemez bu lafı
Bir hoş geldin der kafi
Her halda Türk sayılır
Gelir bir gün ayırır
Işığ olunce Dünya
Gitti bitti bu rüya
Pazarlare atıldı
Gençlerimizi katıldı
Herşey alındı hemen
Çıkı ocağden duman
Pışrildi yiyecekler
Su taşıyurdu gençler
Kucucik bir kurdik
Derdi elemi ardik
Ve
Gürbet acısın bildik
Kah ağladik kah güldik
Çekti bu çile uzun
Çıkseydi felek gözun!
42 gün bu halda
Yaman günlerden bilde,
Teleks çıktı dediler
Müteciler bildiler
Adlar okundu hemen
Sönü ocakta duman
Eşyaları dönderdik
Otobislere bindik
Siz Afyona dediler
Yerimizi bildirdiler
Gecemiz yolda geçti
Ta sabah güneş açtı
Bir sürü ilden geçtik
Ankaraya olaştik
Afyon karar gahımız
Kime deyim ahımız!
Göturdiler Polise
Bilmem emniyet ise!
Deha sonra otele
Gümüş adlı bir yere
Deha sonra birleştik
Halki ile üleştik
Bir kaçay çile çektik
Yine sağolsun Müftü
Doyirdi bu milleti
Bağışlar sıralandı.
Yağ, pirinç çuval undu,
Milyonlarca paralar
He Bitendi yaralar
Herkes işini buldu
Hamd etti nemaz kıldı
Çalışmalar başladi
Büyük oğlum işledi
Kışı orada bitirdik
Ankaraya yetirdik
Küçük oğlum çalıştı
Yeni işi alıştı.
Damadım tayin oldu
Yüzler gülüştı kaldı
(Sevt) unuttu herşeyi
Denedi bu Dünyayi !!!
Şimdi Allaha şükür
Ağladım hükür hükür
Kendi ana yurdumda
BEYAZ eller yardımda
Sağ olsun, Übni Sina
Döndü Sihhetim yine
Çok şükür Allahıma
yetiştiler ahıma
Sizi unutmayan
İsmail SEVTTÜRKMEN
24. 03. 1989 ANKARA