Köye bir haber geldi (tababet san’atının icrası ile geçen 33 yıl / anı 1)

Sene 1982, aylardan temmuz…

O vakitler, köylerde her türlü mahrumiyetin yaşandığı yıllardı. Bırakın herkesin evindeki sabit telefonları, köyün muhtarı ya da başka birinde dahi telefon yoktu.

ÖSYM’nin son yıllarda ismi ve uygulanışı devamlı değişen üniversite giriş sınavlarının o zamanki isimleri ÖSS ve ÖYS idi. Her ikisine de girdikten sonra her yıl okullar yaz tatiline girdiğinde yaptığım gibi, tatilimin bir kısmını geçirdiğim ana ve babamın köyü olan, Ankara’ya yaklaşık 50 km mesafede, evvelce Yenimahalle iken Kazan ilçe olduktan sonra oraya bağlanan ve Mürted (Akıncı) Hava Üssü’nün karşısındaki ovada bulunan Fethiye (eski adı Girindos) Köyü’ne gitmiştim.

Köyde hasat, harman zamanı idi. Biçerdöverlerin tarlalardan biçtiği ekinler, traktör römorkuyla getirilip rahmetli dedemin evinin önündeki yaygının üzerine dökülüp yarım denilen tenekevari ölçü ile ölçülüp çuvallara doldurularak ambara taşınmakta idi.

Köyün genele hitap eden tek ulaşım aracı olan ve sabah şehre gidip akşam köye gelen otobüs ile Ankara’da bizimle birlikte ikamet eden dayım o gün köye gelmişti. Postacı ÖSYM sınav sonucu belgesini Ankara Etlik Ayvalı’daki iki katlı gecekondumuza getirmiş, o da köye geldiğinde sınav sonucu haberini getirmişti.

Okulda ve sınıfta önde gelen, dereceye giren öğrencilerden idim. Dershaneye gitme imkânım olmasa da imtihana iyi hazırlanmıştım; fakat yine de içimde bir endişe vardı. Beş yüz bini aşkın adayın girdiği sınavın ÖYS kısmında yüzde ikilik dilime girmiş ve 565 sayısal puan ile üçüncü tercihim (birinci ve ikinci tercihim Hacettepe İngilizce ve Türkçe Tıp idi) olan Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi’ni kazanmıştım.

Ve evet; ilk, orta, lise derken on bir yıllık zorlu ve yorucu bir maratondan sonra istediğim yeri kazanmıştım. O yıllarda da ÖSYM’de en başarılı, dereceye giren öğrencilerin tercihlerinde tıp ilk sırada idi. Köyün, mahallenin, ailenin, sülalenin yükseköğrenimde okuyan ikinci (ilki üvey teyzemin oğlu idi ve veteriner olmuştu), tıpta okuyan ilk ferdi olacaktım. Sevincimin tarifinin imkânsız olduğunu tahmin edebilirsiniz.

Artık üç yıl boyunca gidip geldiğim Sıhhiye’deki Ankara Atatürk Lisesi’nden sonra, altı yıl boyunca onun biraz ötesindeki Sağlık Bakanlığı ve Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Yerleşkesi’nin karşısındaki Ankara Tıp Morfoloji binasına, İbn-i Sînâ Hastanesi’ne ve bazı stajlar için de Cebeci’deki Ankara Tıp Yerleşkesi’ne gidip gelecektim.

Artık bir Tıbbiyeli olmuştum.