Pandemi ve İnsanlık

Son yüzyılda insanlık muazzam bir yolculuk yaptı. İnanılmaz boyutta teknolojide, sanayide, bilimde büyük bir gelişim kayıt etti. Bunun doğal sonucu olarak onlarca yeni sanayi ve bilim dalları ortaya çıktı.

Son yüzyılda Kapitalist anlayışın tüm insanlığa egemen olması ile daha çok- daha çok- daha çok kazanma dönemi başladı. Nerde ise insanlığın tüm katma değerlerinin %99’u %1’lik kesimin eline geçti. Bu yüzde birlik kesim %99’ı yönetmeye başladı. Bununla birlikte gelir adaletsizliği toplumlar, ülkeler ve coğrafyalar arasında inanılmaz boyutta ulaştı. Bir yanda çöpte yemek arayanlar ile uzaya gidebilecek zenginlikteki insanlar aynı coğrafyanın hatta bölgenin içinde var olmaya başladılar.

Ana akım insanlık sonsuz bir açgözlülük ve hırsla doğaya tabiatta saldırmaya başladılar. Doğa ve tabiat tahrip edilirken kar amacı güden, gözleri para dışında başka hiçbir şeyi görmeyen bir güruh tüm dünyayı yok eder hale geldi. Üstüne üstlük de dünyayı yönetende aynı güruh.

Milyonlarca insanın yaşadığı devasa şehirler oluşmaya başladı. Bu şehirlerde beton, araç, sanayi atıkları vb. milyonlarca kimyasal madde habitatımızı büyük bir hızla yok etmeye başladı. Sağlıklı olmayan dev betonarme yapılar ile beraber nehirler, ormanlar doğadaki diğer tüm canlılar hunharca yok edildi. Milyonlarca hayvan türünün soyları tükendi veya yok olmanın eşiğine geldi.

Öte tarafta savaşlar, çatışmalar nedeni ile milyonlarca biyolojik, kimyasal silah atıkları yer altı ve yer üstü sularımızı, toprağımızı ve havamızı kirletir hale geldi. Doğal ortamından sadece uçak bombaları nedeni ile milyonlarca hayvan habitatını terk etmek zorunda kaldı. Atılan bu zehirleyici maddeler yüzlerce yıllık bir kirlilik yaratma potansiyelli taşıyor. Zira attığınız kurşun vb. maddeler doğada hemen çözünmüyor bulunduğu habitatı onlarca yıl kirletmeye devam ediyor.

Uhrevi anlayış, hukuk düzenleri, insanlığın ortak değerleri bugüne kadar ki tüm uygarlık bileşenleri bu düzeni, anlayışı ve yok oluşa gidişi durduramadı. Kurduğumuz medeniyetler bu korkunç açgözlülüğü sınırlandırma, belirli bir disiplin altına alma, doğa ve tabiatta uygun bir büyüme modelini hayatta geçiremedi.

2020 yılına kadar gezmeyi, seyahat etmeyi seven biri olarak tabiatta farklı bir canlı görmekten mutluluk duyan, heyecanlanan biri olarak söylüyorum görmek pek mümkün değildi.

2020 yılında patlak veren pandemiden yaklaşık 3-4 ay sonra ve evrensel boyutta insanoğlunun eve kapanmasından sonra yollarda hiç görmediğim kadar börtü böcek görmeye başladık. Uzun süre sonra yollarda kaplumbağaya, kurbağalara ve diğer farklı canlılara rastlar olduk. Denizlerde yunuslar ve farklı balık türleri ile beraber diğer birçok canlı türü görülmeye başlandı. Uçakların kalkmayışı ile uçan canlılar nispi bir rahatlamaya kavuştular. Velhasıl insanoğlu azıcıkta olsa elini evrenden çekince tüm canlılar tüm evren rahatladı. Rahat bir nefes aldı.

Doğa’daki hiçbir canlı ihtiyacının ötesinde bir talepte bulunmaz. İnsanoğlu hariç. Yukarıda da söz ettiğim gibi bazı insan prototipleri var, tüm dünyayı verseniz yine tatmin olmaz. Gezegenleri, uzayı elle geçirse yine de tatmin olamayacaktır.

Dünyanın tüm katma değerlerini elinde bulunduranlar daha fazla- daha fazla- daha fazla demeye devam ediyorlar.

Tüm bunların doğanın bir refleksinin sonucu olduğuna, genel dengenin bozulması sonucu oluştuğuna inanıyorum. Yani son yüzyılda insanlığın izlediği rotanın cezalandırmayı hak ettiği ve bunun sonucu olarak iklim değişikliklerinin, psikolojik rahatsızların ve pandemilerin artığına inanıyorum.

İnsanlık yeni bir yaşam tarzı ve felsefesini hayata geçirmeli. Küresel ısınma ve iklim değişikliğinin sonuçlarını çok kısa sürede hepimiz görüyor ve yaşıyoruz. Yoksa geleceğimiz karanlık bir yöne doğru evrilmiş durumda ve yeni bir gezegen bulma ve yaratma şansımızın olmadığı da ortada.

Habitatımıza, dünyamıza ve diğer tüm canlılara insanoğlu bir hıyanet içinde gibi durmaktadır.

Sonuç olarak Covid-19 pandemisinden aldığım dersler:

1- Aile çok önemli. Huzurlu ve mutlu bir aileniz varsa her türlü zorluğu aşacak gücünüz olacaktır. 

2- Onlarca sıkıntı, yaşanılan ve yaşatılan zorluklara rağmen hekimlik mesleği insanlığın en değerli ve en yüce mesleğidir. Hekimlik mesleğinden daha kutsal bir meslek yoktur.

3- Tüket, daha çok tüket, daha çok tüketin sonuna gelmemiz gerektiği, 

4- Daha çok kazan, daha çok, daha çok kazan anlayışının sona ermesi gerektiği,

5- Doğayı, tabiatı, börtü böceği daha çok önemsememiz gerektiği, habitatlarına saygı duymamız gerektiği,

6- Doğa ve tabiatın eninde sonunda insanlığı belirli bir noktaya getireceği,

7- Dünyayı yönetenlerin ve egemenlerin bir sınırlarının olması gerektiği,

8- Aklın ve bilimin yolundan sapmamamız gerektiği,

9- Dünya’daki savaşların, sınırların anlamsız olduğu,

10- Tembelliğin iyi bir şey olduğunu dünyanın çok çalışan, çok bilim üreten, çok hırslı insanlara değil; doğaya, bir başkasına saygı duyan, azı ile yetinmeyi bilen mütevazı kişiliklere daha çok ihtiyacı olduğunu öğrendim.

Saygı ile…