Sağlık reformundaki siyasi stratejilerden bir tanesi güç kaynaklarının dostları güçlendirmek ve düşmanları zayıflatmak için dağıtılmasıdır. Bu siyasi stratejiler kümesi, kilit oyuncular arasında güç dağılımını değiştirmeye yönelik olarak tasarlanmıştır. Bir grubun politika süreci üzerindeki etkisi kısmen kaynaklarına bağlı olduğu için, reform savunucuları, destekleyicilerin maddi ve maddi olmayan siyasi kaynaklarını geliştirmek ve muhaliflerin kaynaklarını geriletmek için stratejiler benimseyebilir. Bazı örnekler aşağıda yer almaktadır:
• Reformu destekleyen gruplara para, personel veya tesis vermek veya bunları ödünç vermek,
• Uzmanlıklarını artırmak için destekleyicilere bilgi ve eğitim sağlamak,
• Müttefiklere, anahtar karar vericilere lobicilik yapması için geniş erişim sağlamak,
• Müttefiklere, meşruiyetlerini geliştirmek için medya zamanı ve dikkati sağlamak; dikkatlerini uzmanlıklarına, tarafsızlıklarına, ulusal sadakatlerine ve diğer pozitif sosyal değerlere odaklamak.
Sağlam bir siyasi analist, aynı zamanda bunun tersini de muhalifler için yapabilir:
• İnsanları onlar için çalışmaması ve onlara katkı sağlamaması yönünde teşvik ederek muhaliflerin kaynaklarını azaltmak; bunu yaparken grubun meşruiyetine, dürüstlüğüne veya motive edici kaynaklarına saldırmak,
• Örneğin; bilgi sağlamayarak muhaliflerle işbirliği yapmayı reddetmek; bunları bilgisiz ve devre dışı bırakmak,
• Muhaliflerin anahtar karar vericilere erişimini azaltmak,
• Medyayı muhaliflerden bahsetmeme konusunda yönlendirmek, onların uzman olmadığını, kendi isteklerine hizmet ettiklerini, sadakatsiz olduklarını vs. vurgulamak.
Bu güç stratejileri, tüm durumlarda etkili veya etik olmayabilir. Yukarıdaki liste, her zaman yapılması gerekenleri içeren bir liste değil, bir stratejistin göz önüne alması gereken güç odaklı hareket türlerine ilişkin bazı örnekleri içermektedir. Hangi güç stratejilerinin seçileceği konusunda karar vermek, sağlık reformuna dâhil olan oyuncuların -hem lehte hem karşıt olanlar- ve sağlık reformu savunucularının elinde bulunan güç türlerinin değerlendirilmesini ve farklı güç stratejilerinin spesifik oyuncular üzerindeki olası etkisi hakkında yargıda bulunulmasını gerektirmektedir.
Sağlık reform sürecindeki siyasi stratejilerle ilgili yukarıdaki paragraf aşağıda belirtilen kaynaktan alınmıştır;
Sağlık reformunun doğru yapılması; Performans ve hakkaniyetin geliştirilmesi için bir kılavuz. Yazarlar; Marc J. Roberts, William Hsiao, Peter Berman, Michael R. Reich. Çeviri baş editorü Prof. Dr. Recep Akdağ, çeviri editörleri Dr. Salih Mollahaliloğlu, Dr. Hakkı Gürsöz, Uzm. Dr. Banu Ayar, Dr. Hüseyin Demirel. Hıfzıssıhha Mektebi Müdürlüğü, Refik Saydam Hıfzıssıhha Merkezi Başkanlığı, Sağlık Bakanlığı, Sağlık Bakanlığı, Yayın no 84, Ankara, 2009, sayfa 77-78.
Yanıt aranması gereken soru ise ülkemizde gerçekleştirilen Sağlıkta Dönüşüm Projesi kapsamında yukarıdaki paragrafta özetlenen ve içinde müttefikler, dostlar, muhalifler, düşmanlar gibi ilginç sayılabilecek tanımlamaların geçtiği ve basılı bir kitapta bulunan bir siyasi strateji maddesinin uygulama alanı bulup bulmadığı, uygulama alanı bulduysa ne ölçüde gerçekleştiğidir. Kitabın V no’lu sayfasındaki Sayın Sağlık Bakanı imzalı sunuş yazısında “Sağlık Bakanlığımız tarafından uygulanmakta olan “sağlıkta dönüşüm projesi” kapsamında yapılacak çalışmalarda kaynak olarak kullanılması açısından bu kitabın faydalı olacağına inanıyoruz” tümcesi vardır. Bu durumda sorulacak pek çok soru, tartışılacak pek çok nokta olmakla birlikte özellikle güncelliği açısından şimdilik bir noktada tartışma açmakta fayda vardır. Acaba hekimlere karşı son yıllarda hemen her kesimde giderek azalan sevgi, saygı ve bunun doğal sonucu olarak hekimlere karşı giderek artan suçlamalar, sözlü saldırılar ve fiziksel şiddet uygulamaları bu faydalı olduğuna inanılan kaynaktan da yararlanılarak ortaya konan çeşitli uygulamaların sonuçlarından bir tanesi olabilir mi?