‘Şerefli Mağlubiyet, Şerefsiz Galibiyetten Daha İyidir’

Birinin acısı çok kısa sürede son bulsa da, diğerinin acısı yıllarca sürer ve insanın içinden bir türlü çıkmaz’.

Dün gece, koskoca bir ülke, seksen beş milyon, tek vücut olarak, Türkiye – Hollanda maçını, nefeslerimizi tutarak izledik.

Bana göre bu maç, turnuvadaki oynadığımız maçlar arasında, en iyisiydi. Oyuncularımız arasında, şu çok iyiydi, şunlar aksadı diyemiyorum. Hilafsız hepsi de çok iyiydi. Ay yıldızlı formalarının hakkını, hem hücumda hem de savunmada, fazlasıyla verdiler.  Çok koştular, çok terlediler.

Yabancı tarihçiler, yirminci yüzyılın en büyük devlet adamı ve askeri olan Mustafa Kemal’den bahsederken, onda şu yedi özelliğin tamamı, fazlasıyla vardı derler. 

Mustafa Kemal ,

• Vision
• Courage
• Perseverance
• Leadership
• Timing
• Alturism
• Luck,

• Vizyon,
• Cesaret,
• Azim ve kararlılık,
• Liderlik,
• Zamanlama 
• Fedakarlık
• Şans

Dün gece gençlerimizde de, bunlardan biri hariç, diğerleri fazlasıyla vardı. O da en sonuncusu olan şanstı. Milli takımımız ve futbolcularımızın, her bir şeyi vardı, sadece şansları yoktu. Attılar, kaleci kurtardı, attılar dışarı çıktı, attılar, top direkten döndü.

Aslında, saha ve seyirci atmosferi bizden yanaydı. Hollandalıların da bizim de iyi oynadığımız ve iyi oynamadığımız dakikalar mutlaka olmuştur. Oyun içinde zaman zaman hepsi de olur. Atmosfer çok iyiydi, hakemler oldukça iyiydi, aşırılık ve kasdi sakatlamalar da olmadı.  Ancak ben özellikle ikinci golden sonra takımımızın hücumda gösterdiği performansın golle taçlanacağını bekledim, o da olmadı.  Adamları bir süreliğine de olsa ceza sahalarına kadar hapsetmemize rağmen, istediğimiz golü bir türlü bulamadık. 

Ben yaz ayları gelince, yazmakta oldukça zorlanırım. Böyle olunca da,, yedekte bekleyen eski yazılarla idare etmeye çalışırım. Yedekte de yazı kalmayınca kendimi nadasa (dinlenmeye) alırım. Bu yaz da aynen öyle olmuştu. Kurban bayramında, ailemizin temel direği olan, doksan beş yaşındaki çınarımız, annemizi kaybetmiştik. Araya beklenmedik kaza ve hastalıklar da girince, yazılarıma bir süreliğine ara vermiştim. Hollanda ile oynadığımız, son milli maçımız nedeniyle, içimden gelince, bir şeyler yazayım dedim.

Arkadaşlar, milli takımızı, gençlerimizi yürekten alkışlıyorum ve onları  gönülden kutluyorum. İtalyan teknik direktörümüz, kısa sürede çok iyi bir Milli Takım oluşturmuş. İzlediğimiz gençlerimizin, hepsi de formlarının zirvesindeydi, performansları çok iyiydi.    

Dün gece, sadece ‘şans’ bizden yana değildi. İstedik olmadı, hepsi bu kadar. Ne diyelim, sağlık olsun.  Futbolcularımız, onlar bizim kahramanlarımız, ay yıldızlı gençlerimizle gurur duyuyorum. Unutulmasın ki, siz başardıkça, bu koca ülke, genciyle yaşlısıyla, topyekün daima arkanızda olacaktır. Yolunuz ve bahtınız açık olsun arkadaşlar.