İnsan yaratılışı itibariyle kainatın merkezine alınmış, yaratılanların en şereflisi olarak lütuflandırılmıştır. Bu özelliği ile bütün varlıklarla birlikte meleklerin bile ona hizmet hizmet etmesi esas alınmıştır. Peki biz insan olarak gerçekten yaptıklarımızla, uygulamalarımızla, düşündüklerimizle bize hizmet edilmesini hak ediyor muyuz? Veya “en şerefli yaratılan” sıfatının gereğini gösterebiliyor muyuz?
İnsanlarla ilişkilerimizi, yaşam alanlarına olan saygımızı, diğer varlıklara olan bakış açımızı hangi davranışlarımızla ortaya koyabiliriz? Evimizdeyiz; elimizi yıkadık, kağıt havlu kullandık, yere atıyor muyuz Banyodan çıkarken ışığı açık mı bırakıyoruz, çekirdek yerken kabukları yerlere mi atıyoruz, kağıdı / sabunu / suyu / elektriği bol bol mu kullanıyoruz? Evimizde veya aracımızda hem pencereleri açıp hem klimayı sonuna kadar çalıştırıyor muyuz? Eve aldığımız kahvaltılıkların yarısını, yemekten sonra bütün yiyemediklerimizi, hatta tabakları çöpe mi atıyoruz?
Peki yukarıda sıraladıklarımızı yani evde yaptıklarımızı işyerinde, sokakta, yolda da yapıyor muyuz? Verilen rakamlara bakarsanız EVET, yapıyoruz. Sokaktaki çöpleri, kağıtları, yemek artıklarını, hele kamu / özel sektör yemekhanelerinden atılan gıda artıklarını görünce biz neler yapıyoruz, bu nasıl bir vurdumduymazlıktır böyle diyor muyuz? Sonra akşam televizyonun başına geçip tabiatın tahrip edilmesini, böceklerin, hayvanların yok oluşunu, ormanların katledilmesini, binaların sıra sıra dizilerek bütün ekolojinin perişan edilişini izleyerek “Valla bu insanlar çok acımasız, hepsi katliam yapıyorlar” da diyor muyuz? Gerçekten diyoruz. O zaman biz nasıl oluyor da yaratılmışların en yücesi, en iyisi olabiliyoruz?
İzmir depreminde gördük; yıkılan bütün binaların hemen hepsi insan çalması, insan görmezliği, insan hırsı, insan aymazlığı, insan açlığı… Adına ne derseniz diyin. “İnsanı düzeltmedikten sonra hakikaten hiçbir şeyin düzelmesi mümkün değil!” Eğer gerçekten bir şeylerin değişmesini istiyorsak önce kendimizden başlayacağız. Kendimize yapılmasını istemediğimiz şeyi bir başkasına yapmayacağız, haram lokma yemeyeceğiz, etrafı kirletmeyeceğiz, bitki, böcek, hayvan fark etmez canlılara eziyet etmeyeceğiz, çalmayacağız, milletin malını hor kullanmayacağız, yetimin hakkını yedirmeyeceğiz, kul hakkına girmeyeceğiz. Eğer insan olmak istiyorsak ne yapıp yapıp kendimizi, o özendiğimiz güzel insanlar haline getireceğiz.